Η ετοιμασία του ήρωα για τη μάχη

                                   

Ιστορία Ελληνικού Έθνους, Κλασσικός Ελληνισμός(2) , 195, Τόμος Γ2, Εκδοτική Αθηνών 2000. Λεπτομέρεια ερυθρόμορφης υδρίας του 5ου αι.

Άσκηση
Με τη βοήθεια του Ομηρικού κειμένου, που υπάρχει στην προηγούμενη ανάρτηση 
(Τ, στίχοι 369-391)
να καταγράψετε τη σειρά  με την οποία ο ήρωας έπαιρνε τα όπλα του , για να βγει στη μάχη.

O Aχιλλέας φορά τα όπλα του

Αχιλλέας και Αίαντας

Ο Αχιλλέας και ο Αίαντας παίζουν ένα επιτραπέζιο παιχνίδι με πεσσούς. Απεικόνιση σε αμφορέα που βρίσκεται σε μουσείο στο Βατικανό.

 

Το παρακάτω animation δημιουργήθηκε για το The Museum Artefact and Cultural Space από το University College Dublin. Δείτε εδώ το video. http://panoply01.worldsecuresystems.com/clash-of-the-dicers.html#.VqYzV1IWnIw

τα όπλα του ομηρικού ήρωα

Έκτορας

Ακούστε το τραγούδι του συμπατριώτη  μας  Γ. Ανδρέου "Με τον Έκτορα"

Διαβάστε τους στίχους
 "Εσένα σε φωνάζαν Αχιλλέα
μα εγώ αγαπούσα ξέρεις πιο πολύ
εκείνους που η ζωή ξεχνάει μονάχους
χωρίς αγάπη, σπίτι και φιλί

Εσένα σε φωνάζαν Αχιλλέα
ήθελες να ‘σαι εσύ ο δυνατός
μα ο κόσμος ο γεμάτος από πόνο
για ‘μένα ήτανε φίλος πιο πιστός

Ήμουνα πάντα με τον Έκτορα
που ήξερε πως δεν έχει ελπίδα
μα βγήκε από τα τείχη και πολέμησε
για της ψυχής του την πατρίδα
Ήμουνα πάντα με τον Έκτορα

Εσένα που σε λέγαν Αχιλλέα
σε ξάπλωσε στην άκρη του γιαλού
εκείνη η κρυφή πληγή στη φτέρνα
που λέει το παραμύθι του τυφλού

Κι εμένα με τρομάζει όταν νυχτώνει
το μαύρο που σκεπάζει στην καρδιά
το βλέμμα σου κι εκείνη τη φιλία
που είχαμε σαν ήμασταν παιδιά

Ήμουνα πάντα με τον Έκτορα
που ήξερε πως δεν έχει ελπίδα
μα βγήκε από τα τείχη και πολέμησε
για της ψυχής του την πατρίδα

Ήμουνα πάντα με τον Έκτορα
που ήξερε πως δεν έχει ελπίδα
μα βγήκε από τα τείχη και σκοτώθηκε
για της ψυχής του την πατρίδα
Ήμουνα πάντα με τον Έκτορα"

Απαντήστε στις ερωτήσεις 
1. Ποια στροφή του τραγουδιού σχετίζεται με τη ραψωδία Ζ και ποια με τη ραψωδία Χ;
2. Ανάμεσα στους δύο μεγάλους ήρωες της Ιλιάδας ο στιχουργός επιλέγει τον Έκτορα. Πώς
     δικαιολογεί την επιλογή του;
3.  Ο θάνατος του Αχιλλέα προήλθε  από το μοναδικό τρωτό και  αδύνατο σημείο του, τη φτέρνα.
     Γιατί λοιπόν ο θάνατος του Έκτορα υπερέχει σε αξία, σύμφωνα με το τραγούδι;
4. Να αποδώσετε στον Έκτορα  επιθετικούς προσδιορισμούς που προκύπτουν απο την τελευταία
     στροφή.

Η αφήγηση της τροφού

Συνάντηση Έκτορα Ανδρομάχης

 
                                                                           
  Ερωτήσεις:


 1.Αναγνωρίστε τα πρόσωπα της εικόνας.

 2.Ποιους στίχους της ραψωδίας Ζ πιστεύετε ότι αποδίδει οπτικά η εικόνα;
 3.Ποια ήταν η αμέσως προηγούμενη και ποια η αμέσως επόμενη κίνηση του Έκτορα;
 4.Τι υποδηλώνει η στάση του σώματος όλων των προσώπων;
 5. Να συσχετίσετε χρονικά και θεματικά την εικόνα με τις δύο παρακάτω εικόνες.



1.

                      2.

"Tο ημερολόγιο του Αχιλλέα" Γράφει ο μαθητής του Β1 Κ. Α.

                                                                                 στρατόπεδο  Αχαιών  στην Τροία, 1180 π.χ

  10η ημέρα                                                                  

 Σήμερα πρωί πρωί κάλεσα σε συνέλευση όλο το στρατό, για να δούμε τι θα κάνουμε με το λοιμό που εννιά μέρες τώρα μας καταστρέφει. Ο μάντης μας ,ο Κάλχας ,μας είπε ότι όλο αυτό έγινε επειδή ο  Αγαμέμνονας δεν έδωσε πίσω  την κόρη του ιερέα του ναού του. Ο Αγαμέμνονας όταν τα άκουσε εξαγριώθηκε και άρχισε να κατηγορεί τον μάντη ότι ποτέ δεν έχει πει κανένα καλό γι' αυτόν. Τότε εγώ υπερασπίστηκα τον Κάλχα, όπως άλλωστε προηγουμένως του είχα υποσχεθεί. Κι έτσι άρχισε η κόντρα μου με τον γιο του Ατρέα.

 Μετά από πολλές λεκτικές ανταλλαγές σκληρών χαρακτηρισμών και αφού έφτασε στο σημείο να πει ότι τον εξαπατώ ,  πήγα να σηκώσω το σπαθί μου, για να τον τιμωρήσω. Αλλά τότε μού εμφανίστηκε η Αθηνά  και με σταμάτησε από να κάνω ένα μεγάλο λάθος .Μου ζήτησε να μην του κάνω κακό αλλά με άφησε να τον εξυβρίσω. Δεν ξέρω κι εγώ πόσες υβριστικές εκφράσεις του είπα! Ο θυμός μου έβγαλε το ανομολόγητο παράπονο δέκα χρόνων! Μας σταμάτησε για να μας ηρεμήσει  ο γλυκολόγος  Νέστωρ λέγοντας μας ότι  στο στρατόπεδο το δικό μας  δημιουργείται χάος εξαιτίας της συμπεριφοράς μας και με αυτήν την αφορμή οι Τρώες χαίρονται. Τότε εγώ αποχώρησα αφού είχα ορκιστεί  ότι δεν θα πολεμώ πλάι του πια. Αλήθεια το λέω και το εννοώ! Δε θα τους βοηθήσω ακόμη κι αν τους θερίσει όλους ο Έκτορας με το σπαθί του! Μόνο έτσι θα καταλάβουν πόσο μεγάλο λάθος ήταν η προσβολή της τιμής μου!

Το απόγευμα η Χρυσηίδα επέστρεψε στον πατέρα της και η Βρισηίδα οδηγήθηκε στον Αγαμέμνονα. Εγώ μόνος στην ακροθαλασσιά έκλαιγα απαρηγόρητος , αφού νιώθω αδικημένος και μειωμένος. Ευτυχώς  αμέσως εμφανίστηκε η μητέρα μου η Θέτιδα και την παρακάλεσα να πείσει τον Δια να στρέψει τον πόλεμο  εναντίον τον Αχαιών. Μόνο που πρέπει να κάνω υπομονή δώδεκα μέρες,  γιατί ο Δίας λείπει από τον Όλυμπο. Περιμένω τη δικαίωσή μου γι αυτά τα φοβερά συμβάντα!

Ένωσε τις έννοιες του πρωτότυπου στίχου με τη μετάφρασή τους

Άρθρο για τον θυμό από τη μαθήτρια του Β1΄ Γ. Π.

ΘΥΜΟΣ: η καταστροφή μας

<<Το να κρατάς θυμό είναι σαν να αρπάζεις ένα αναμμένο κάρβουνο για να το πετάξεις σε κάποιον. Αυτός που καίγεται είσαι εσύ.>>          Βούδας, 563-483 π.Χ.,

  Αφορμή για τη δημιουργία αυτού του άρθρου είναι η «μήνις» του Αχιλλέα στην ραψωδία Α της Ιλιάδας του Ομήρου. Συγκεκριμένα, εννοούμε το επεισόδιο που ο Αγαμέμνονας δήλωσε πως θέλει να πάρει το γέρας (πολεμικό λάφυρο) του Αχιλλέα, αφού μόνο αυτός αντέδρασε, όταν ζήτησε άλλο λάφυρο στη θέση της Χρυσηίδας. Αυτό αμέσως κίνησε το θυμό του Αχιλλέα, που το θεώρησε προσβολή της τιμής του και καθώς ο θυμός του κορυφώθηκε κατέληξε να ορκιστεί αποχή από τη μάχη.

   Το θέμα μας λοιπόν είναι ο θυμός. Θυμός είναι ένα συναίσθημα, το οποίο συνήθως προκαλείται από ένα γεγονός  που έχουμε βιώσει και  κατά το οποίο νιώσαμε προσβολή, απογοήτευση ή δεχτήκαμε άρνηση. Υπάρχουν πιο συγκεκριμένα δύο μορφές παραγόντων του θυμού: εξωτερικοί και εσωτερικοί. Εξωτερικός παράγοντας μπορεί να είναι κάποιο πρόσωπο ή κάποιο γεγονός. Εσωτερικός παράγοντας μπορεί να είναι μία αρνητική σκέψη, κάποια ανησυχία ( για το παρελθόν-το παρόν-το μέλλον ) ή κάποια άσχημη ανάμνηση.

  Υπάρχουν δύο μορφές θυμού: ο επιθετικός θυμός και ο παθητικός θυμός. Ο θυμός έχει επιθετική μορφή όταν εξαιτίας του κατηγορούμε ή ασκούμε κριτική σε κάποιον, δεν μπορούμε να σκεφτούμε καθαρά ώστε να εξετάσουμε το πρόβλημα καλύτερα, ασκούμε λεκτική ή σωματική βία σε κάποιον, νιώθουμε νευρικότητα η οποία μας ωθεί στην υπερκινητικότητα. Ο θυμός έχει παθητική μορφή όταν εξαιτίας του εκβιάζουμε ψυχολογικά κάποιον με σκοπό να κάνει αυτό που θέλουμε, υποκρινόμαστε τον λυπημένο, κρατάμε όλο αυτό το συναίσθημα μέσα μας και στο τέλος διαταράσσεται η ισορροπία μας ή, ακόμη χειρότερα, οδηγούμαστε στην αυτοκαταστροφή.

  Φυσικά, υπάρχουν και βαθύτερα αίτια που μας κάνουν να θυμώσουμε όπως είναι το άγχος, ο φόβος, η ζήλια, η αίσθηση απειλής ή και η αίσθηση αδικίας. Αυτό μας δείχνει πως πίσω από τον θυμό κρύβονται οι πολλές φοβίες και οι ανασφάλειες μας, όπως, επίσης, και διάφορα κίνητρα τα οποία δημιουργήθηκαν λόγω των παραπάνω συναισθημάτων. Οι άνθρωποι που θυμώνουν πιο συχνά είναι αυτοί που αφήνουν τον εαυτό τους να τον κυριεύσουν τα παραπάνω συναισθήματα, δηλαδή το άγχος, ο φόβο, η ζήλια, η αίσθηση απειλής ή η αίσθηση αδικίας. Όταν μας κυριέψουν αυτά τα συναισθήματα, θυμώνουμε και χάνουμε την επαφή με τον εαυτό μας.

   Όποια όμως κι αν είναι η αιτία του οι συνέπειες είναι ανεξέλεγκτες. Όταν αυτό το συναίσθημα μας καταβάλει, μπορεί να κάνουμε κάποιες πράξεις τις οποίες δεν θέλουμε και ούτε καν έχουμε φανταστεί πως μπορούμε να κάνουμε. O θυμός έχει οδηγήσει ανθρώπους σε παρανομίες, ειδεχθή εγκλήματα, καταστροφικές και αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές. Οργισμένοι νέοι γίνονται χούλιγκανς, αναρχικοί, ναρκομανείς και αλκοολικοί. Όταν θυμώνουμε οι χτύποι τις καρδιάς και οι ορμόνες μας, συγκεκριμένα η αδρεναλίνη και η νοραδρεναλίνη, αυξάνονται και η αρτηριακή πίεσή μας ανεβαίνει, κάτι που είναι πολύ επικίνδυνο για την υγεία μας και μπορεί  να προκαλέσει σοβαρά περιστατικά όπως εμφράγματα ή καρδιαγγειακά επεισόδια. Οι άνθρωποι, όταν είναι θυμωμένοι, έχουν διάφορες σπασμωδικές αντιδράσεις. Κάποιοι δεν δέχονται ότι έχουν κάνει λάθος και ότι φταίνε. Άλλοι θέλουν να είναι στο κέντρο της προσοχής. Βέβαια, οι περισσότεροι δικαιολογούν τον εαυτό τους λέγοντας απλώς <<Ε! Άνθρωποι είμαστε!>> και έτσι νομίζουν πως το πρόβλημα λύνεται. Ακόμη, κάποιοι ισχυρίζονται πως δεν μπορούν να ελέγξουν τον εαυτό τους και έτσι πιστεύουν πως το θέμα λήγει. Έτσι η επικοινωνία με τον εαυτό μας χάνεται. Αποξενωνόμαστε από την ίδια μας τη φύση. Επίσης, αποξενωνόμαστε από τον έξω κόσμο και οι σχέσεις που έχουμε χτίσει με τους ανθρώπους γύρω μας γκρεμίζονται. Τα αίσθημα απόρριψης, η ανασφάλεια και η φοβία πλημμυρίζουν την ψυχή και δημιουργείται έτσι ο φαύλος κύκλος αρνητικής ψυχολογίας- θυμού που συνεχώς ανανεώνεται.

  Υπάρχει λοιπόν ένα σημαντικό ερώτημα σχετικά με τον θυμό. Να τον εκφράζουμε ή να τον καταπνίγουμε μέσα μας; Και οι δύο απόψεις υποστηρίζονται από δυνατά επιχειρήματα. Οι υποστηρικτές της πρώτης άποψης λένε πως αν καταπνίγουμε τον θυμό μέσα μας, θα κάνουμε κακό στον εαυτό μας, ενώ οι υποστηρικτές της δεύτερης λένε πως εκφράζοντας τον θυμό μας, μπορεί να κάνουμε κακό στους γύρω μας. Εγώ προσωπικά είμαι υπέρ της πρώτης άποψης, δηλαδή πιστεύω πως πρέπει να εκφράζουμε τον θυμό μας, αλλά πάντα με μέτρο, διότι μόνο έτσι μπορεί να λυθεί το πρόβλημα και γιατί αν καταπνίγουμε τον θυμό μας υπάρχει μεγάλος κίνδυνος αυτοκαταστροφής εξαιτίας όλων των κακών σκέψεων που κάνουμε. Τέτοιες σκέψεις ταράζουν την ψυχική μας υγεία: Εγώ φταίω για όλα!, Εξαιτίας μου έγιναν όλα!, Εγώ τους έδωσα το δικαίωμα να με πληγώσουν!  Έτσι βέβαια οδηγούμαστε στην αυτολύπηση ή την αυτοτιμωρία. Το ζήτημα λοιπόν είναι το πώς θα τον εκφράσεις , ώστε να εξανεμιστεί και να μην αφήσει υπόλοιπο μέσα μας. Πρακτικός  τρόπος  υγιούς έκφρασής του μπορεί να είναι ένα άθλημα, ο χορός, το τραγούδι, μια βόλτα για καθαρό αέρα και γενικά οποιαδήποτε δραστηριότητα που μας χαλαρώνει.

  Καταλήγω στην άποψη ότι ο θυμός είναι  αναπόδραστη πραγματικότητα για τη ζωή του καθενός Μπορεί μάλιστα να γίνει πολύ χρήσιμο συναίσθημα και απαραίτητο στη ζωή, αλλά μόνο όταν τον διαχειριζόμαστε σωστά. Άνθρωποι με κινητήρια δύναμη το θυμό μπορούν να προοδεύσουν ατομικά και να προσφέρουν στο σύνολο μέσα από τη δική τους ανέλιξη. Σας προτείνω λοιπόν να μην προσπαθείτε να κρατήσετε τον θυμό έξω από τη ζωή σας, γιατί αυτό δε γίνεται. Ο θυμός πάντα θα γεννιέται μέσα μας. Απλά κάποιοι θέλουν να πιστεύουν πως είναι ικανοί να ζήσουν θωρακισμένοι μακριά από αυτόν. Κακώς!

                                                                                                                 Γιαννίκη Περσεφόνη

      Πηγές:

     Γνωμικολογικόν

      omirikoiheroes.blogspot.com

      Sinaisthisi.gr

      iatrikofalirou.gr

      ιατροnet

      Βικιπαίδεια

      diaforetiko

Άρθρο για την ομορφιά από τη μαθήτρια του Β1 Β. Δ.

        

                                   Ομορφιά «γλυκιά τυραννία»
 

   Στις μέρες μας οι άνθρωποι είναι πεπεισμένοι  πως η εξωτερική ομορφιά είναι το παν και επιδίδονται στην ακόρεστη κατανάλωση διαφόρων προϊόντων ομορφιάς, ώστε να αποκτήσουν καλύτερη εμφάνιση. Η θεοποίηση της ομορφιάς όμως πρέπει να προβληματίζει κάθε νοήμονα άνθρωπο. Με αφορμή την προβολή της ασύγκριτης ομορφιάς της Ελένης και τη γυναικεία ματαιοδοξία της που διαφαίνεται από το υφαντό της στη ραψωδία Γ της Ιλιάδας, μου γεννήθηκαν κάποιοι σοβαροί προβληματισμοί. Οι γέροντες της Τροίας κάτω από την επήρεια της ομορφιάς της Ελένης ομολογούν ότι δικαιολογημένοι είναι Αχαιοί και Τρώες που πολεμούν για χάρη τέτοιας γυναίκας. Κι εγώ αναρωτιέμαι πόσο και γιατί είναι σημαντική στη ζωή μας η εξωτερική ομορφιά; Είναι υποκειμενική ή αντικειμενικά ορισμένη; Είναι διαχρονική ή εφήμερη; Είναι γεμάτη ματαιοδοξία ή ουσιώδης;

   Αναλογίζομαι τα σοφά λόγια του Σωκράτη «Η ομορφιά είναι μια βασίλισσα που κυριαρχεί όχι και πολύ καιρό» και καταλήγω ότι η εξωτερική ομορφιά είναι σχετική και βραχύβια. Αυτό ισχύει μιας και τελειώνει τόσο γρήγορα, όσο διαρκούν και τα νιάτα, που τα χαρακτηρίζουν η χαρά και η υγεία. Όμως, μετά από αυτήν την αξέχαστη ηλικιακή περίοδο, τελικά το μόνο που απομένει είναι αναμνήσεις που αφήνουν την πίκρα της χαμένης ομορφιάς.

    Ακούω ξανά και ξανά το τραγούδι του Α. Ιωαννίδη «Καθρέπτης» και πείθομαι  ότι η ομορφιά υπάρχει, αλλά δεν μπορεί να τη δει ο καθένας. Ομορφιά και ασχήμια είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος και πολλές φορές το άσχημο υπάρχει μόνο εφόσον υπάρχει ένας άνθρωπος με  άσχημη ψυχή που καθρεφτίζει κάπου την ασχήμια του. Δηλαδή, αν καλύπτεις την ψυχή σου με ασχήμια , δεν μπορείς να δεις σωστά τον άλλο και να αναγνωρίσεις την ομορφιά του.      

    Διαβάζω τα ποιήματα που δημιουργήθηκαν για την Ωραία Ελένη και  μέσα από το παράδειγμα της, ανακαλύπτω πως η ομορφιά γίνεται κατάρα που καταστρέφει τη ζωή και τις σχέσεις του ανθρώπου, καθώς προκαλεί φθόνο, αίσθημα μειονεξίας, παρασύρει και ξελογιάζει όποιον σταθεί απέναντι της . Είναι μια ματαιόδοξη ιδιότητα που μπορεί να τον εκμαυλίσει  στερώντας του την ηθική και την πραγματική του ταυτότητα. Ας μην παραβλέπουμε όμως ότι του προσδίδει και του ενισχύει την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμησή του,  καθώς δημιουργεί τις προϋποθέσεις της αποδοχής και του σεβασμού.

    Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν και οι υποστηρικτές της αντίθετης άποψης. Πιστεύουν πως μόνο το όμορφο είναι το ποθητό. Δηλαδή, θεωρούν πως οτιδήποτε πάνω τους αλλά και γύρω τους πρέπει να φαίνεται όμορφο στους άλλους, γιατί νομίζουν πως μόνο με αυτό τον τρόπο θα γίνουν αποδεκτοί στο κοινωνικό περιβάλλον τους, δηλαδή καλύπτοντας την ψυχή τουςγιατί αυτός που στολίζεται εξωτερικά με ψεύτικα στολίδια  καλύπτει την ομορφιά της ψυχής του. Έτσι όμως είναι όντως ευτυχισμένοι;Πιστεύω πως δεν είναι έτσι τα πράγματα. Η εξωτερική ομορφιά, η ηρεμία και η άνεση πηγάζουν από μέσα μας. Οπότε, αν προσπαθούμε να ικανοποιούμε τους ίδιους μας τους εαυτούς πρώτα και μετά τους άλλους, τότε θα δούμε πως όλοι και όλα θα είναι πιο όμορφα. Δεν έχουμε να αποδείξουμε τίποτα σε κανέναν.

      Τελικά, η ομορφιά είναι ο καθρέπτης της ψυχής και επειδή δεν κρατάει για πολύ φροντίστε να την αξιοποιήσετε. Γι’ αυτό, θα ήταν προτιμότερο να αναρωτηθεί ο καθένας αν στόχος του πρέπει να είναι να δείχνει την εσωτερική ή την εξωτερική του ομορφιά στον κοινωνικό του περίγυρό και να αποφασίσει ποια του ταιριάζει. Αρκεί να μην σταματήσει την προσπάθεια να δημιουργεί ομορφιά μέσα του και γύρω του!

                                                                                         
                                                                                                          Βαράκη Δέσποινα 

 Πηγές:

http://omirikoiheroes.blogspot.gr

https://el.wikiquote.org/

     http://www.dynamikhgynaika.gr/